23 mei
23 mei, onderweg
Even onderbreek ik mijn weg, voor een internetstop. Ook in de 5***** herberg waar ik gisteren sliep, deden de computers het niet. Mooie tocht gisteren, door Leon. Afdalen door de heuvels, de kathedraal was al te zien. We hebben daar wat rondgekeken, een tapasje gegeten mét een rosé. De claustro van S. Marcos, deel van de parador, was weer erg mooi. Daarna door lelijke industriewijken in de hitte naar de albergue van Virgen del Camino. Wasje doen, haren wassen, schrijven, route nakijken, en toen luxe aan tafel schuiven, onze franse vriend (oh, k weet niet eens hoe hij heet), had voor Mireille en mij gekookt. Hij vond de menuutjes die hij in het dorpje gezien had maar niks.Vanochtend begon het met regen. Nu heb ik er al weer heel watkilometertjes opzitten en het is inmiddels weer droog. In de verte tekenen de bergen van Leon zich blauwig af. Daar moeten we overheen......
21 mei Mansilla de las Mullas
Niet te geloven, nog maar 18 kilometer van Leon af. Vandaag , ik geloof het zelf nauwelijks, 33 km gelopen!!!! Met m´n “copaine de camino” Mireille wandel ik lekker op. Net lagen we op onze matrassen op de grond met onze benen tegen de muur wat bij te komen van de hitte, stonden op en keken uit het raam naar beneden de patio in, vol rode geraniums en kletsende peregrinos. Zagen allemaal bekenden.( Onder andere Virginia en de sexy spanjaarden, Elly). De maseta, de uitgestrekte hoogvlakte, hebben we nu bijna gehad. Leon heeft voor mij een extra lading, Wouter en ik waren daar een paar jaar geleden, sliepen in de Parador en bekeken de kathedraal. Voor t eerst kruis ik een plek die ik met hem bezocht heb. Het is aldoor maar mooi weer, wat een voorrecht. Maar goed, ik ben er nog niet, niet overmoedig worden. Niet uitglijden in douches, struikelen over steentjes. Ik heb al meerdere mensen terug zien gaan, Gisteravond hadden we aan tafel een stoere duitse fysiotherapeut, die in 5 dagen uit Pamplona was komen hollen, en niet meer kon lopen van de blaren. Vanochtend om half zeven vroeg hij mij om op een blaadje in het spaans te schrijven 'hoe laat gaat de trein naar Madrid'. Liefs allemaal, tot ??????
19 mei onderweg naar de maseta
Tja, dat duurde even, 3 overnachtingen in hele kleine dorpjes, zonder internet, maar wat heb ik veel meegemaakt! Een overnachting in een sporthal, omdat er zoveel mensen vanuit Burgos bijgekomen waren. Ik had in het doel willen slapen, daar stonden 2 bedden, maar 2 amerikaanse meisjes waren me voor. Een overnachting in eenermita, bij een genootschap uit Perugia. Eeen prachtig plekje, we sliepen in de kerk. Om 19.30 begon de rituele voetwassing, daarna serveerden ze ons een heerlijke salade en pasta. 3 Spirituele mannen, de ene, Bruno, leek net Sinterklaas. Al twee keer binnen een week heb ik moeten 'werken', ze weten me op de een of andere manier te vinden als er hulp nodig is bij ambulances. De laatste keer was best confronterend, binnenstappen in een ambulance, waar een man lag met blote borst, en electrodes erop. Alles moest ik vertalen, medicijngebruik, pijntjes etc. Het lopen gaat goed, geen pijntjes, alleen stramme kuiten. Met een francaise samen trek ik regelmatig 30 km. op een dag. Nu weer op pad, de koffie was lekker. Liefs.
15 mei Burgos
Dat had ik niet gedacht, dat ik vandaag in deze mooie stad, in de hypermoderne herberg achter de kathedraal zou slapen (3 euro). Bijna 30 km gelopen vandaag, door een berijpt bos vanochtend vroeg, met metershoge erica. Van dorpje naar dorpje, van bar naar bar en even je schoenen uit. De helling afkomend lag daar de stad.Ik had eigenlijk wat eerder willen stoppen. Er bleken nog tien kilometers op de teller te staan tot in het centrum, en geen slaapplek voordien, met m´n franse medewandelaars bestelden we, wat volgens de gidsjes iedereen doet, een taxi om de stad binnen te komen Iedereen die ik hier spreek voor de deur, bekent dat gedaan te hebben. Dus veeg ik de schuldgevoelens van tafel en geniet van deze prachtige stad. Tapas en een wijntje, en morgen vroeg weer op. Interessant is nog, dat je hier erg zuinig moet zijn op je credencial, waarop ze stempels zetten als teken dat je de route loopt. Ze worden zelfs wel eens gestolen. In deze herberg heb ik een locker.
Als het goed is kunnen er foto`s bekeken worden, Elly heeft ze erop gezet.
14 mei Villafranca Montes de Oca
'Und alsbald krähte der Hahn', de Matthaüs. Gisteren in Sto. Domingo, in de kathedraal ,waar een kip en een haan in de kerk in een verlicht hok zaten, kraaide de haan..... 17 keer. Één keer schijnt al geluk te brengen, kunnen jullie nagaan. Gisteravond kon ik niet internetten, dat zal in de toekomst vast vaker gebeuren. Ik zat in een fascinerende herberg in Grañon, in de kerktoren. Je was kon je in de toren drogen. Er was een slaapzaal voor mannen en vrouwen, met gewoon matjes op de grond en geen kussen, maar met een opgerolde spijkerbroek en een doek er omheen kom je een heel eind. De gastheer, een fransman, kookte voor alle veertig de gasten. Groentesoep, bonenschotel, verse fruitsalade., wijntje erbij.Daarna gingen we door een geheim deurtje de kerk in, waar het altaar verlicht was, hij deed kaarsjes aan en leidde de mis. We mochten pas om 7 uur opstaan, laat voor de pelgrim, en ontbeten ook weer met z´n allen. Wat een sféér! Vandaag bijna dertig kilometer doorgetrokken, want ik wil nu langzamerhand graag Burgos achter me laten. Hasta la proxima. Kusjes voor Ana Lisa die meeleest.
12 mei Azorfa
Weer 22 km. gedaan. Prachtig weer aldoor. Er zitten 8 dagen wandelen op, een kwart van de route, een soort mijpaal dus. Een wonderlijk stel mensen, al die pelgrims, met hun verhalen, pijntjes. Je loopt een stukje naast elkaar, praat wat, verliest elkaar uit het oog, en komt elkaar 2 dagen later onverwachts weer tegen. 'Net als in het leven', zei mijn franse kamergenote net. Het wandelen is pittig, je bent toch gauw zo´n 6 of meer uur op je voeten en in die zware schoenen, maar het lijkt alsof de kilometers sneller gaan dan in het begin. De ijver hier in de herberg is leuk, nu zit iedereen op het terras, heeft z’n wasje gedaan, praat over de afstand die hij morgen gaat doen, kijkt in z´n boekje. Net kwam een jonge fransman vragen of er iemand een kurketrekker had.Vandaag liep ik door de wijnvelden van de Rioja, in de verte waren een paar bergtoppen nog besneeuwd. Maar ik rolde de mouwtjes van m´n T-shirt op vanwege de warmte. Daarom moet je ´s ochtends ook echt vroeg weggaan. Wouter zal glimlachen in de hemel, die Inge die altijd zo´n moeite heeft om haar bed uit te komen...
11 mei Navarrete
Vanochtend heel vroeg wakker en om 6.45 op stap. Onderweg als alle indrukken binnenkomen, denk ik vaak: dat wil ik straks in m´n blog schrijven. Gisteren hadden Dicky en Gert gevraagd om een kaarsje voor Marja op te steken. Vanochtend om 10.15 ging ik met m´n rugzak op de kathedraal van Logroño binnen. Al die dagen had ik gezocht naar échte kaarsjes, vandaag waren ze er. Ik stak één kaarsje op voor¨'el amor de mi vida', en de andere voor Marja én Kees. Daarna ging ik op mijn knieën, alsof ik het voelde. 24 km heb ik gelopen, toen ik voor de Albergue hier in de rij stond voor een bed, belde Elly , en vertelde me dat Marja vanochtend overleden is. We beklommen zoveel bergen met elkaar, hadden zoveel mooie, onvergetelijke momenten met elkaar. Ze is nu Wouter achterna gewandeld. Ik ben nog maar net bezig aan de weg die Kees nu moet gaan. Meer verhalen doen er dus even niet meer toe.