3 juni Santiago!!!!!!

2 juni Deo Volente.....

Ja, het komt nu erg dichtbij, morgen DV in Santiago! Onderweg vandaag zag ik nog een monumentje, een paar bronzen schoenen, met een gedenkplaatje,een man van 60, die het dus niet gehaald had. Ter relativering, want pessimistisch ben ik niet. Toen ik om 1 uur bij deze herberg aankwam stond er een lange rij te wachten, met rugzakken, stokken en verhitte gezichten. Veel mensen beginnen een beetje moe te worden. Ik was ook wel redelijk bateria baja, maar nu ik m´n haar gewassen heb, en met m´n dagelijkse beloning, een caña en een zakje chips achter de compu zit, is alles weer o.k. Raar, net kwam er opeens weer een telefoontje voor Dr. Egmond, over relativeren gesproken. Jullie horen van me.

Ribadiso. 1 juni

Nadat ik dagen door de geur van koeiepoep gelopen heb, liep ik vandaag door geurende eucalyptusbossen. Veel mooie bomen, eiken, populieren, alles verschillend van hoogte en op een andere manier groen. De herberg waar ik om 3 uur vanmiddag aankwam, is volmaakt. Stel je voor, je loopt over een prachtig middeleeuws bruggetje, ziet wat mensen aan het riviertje met hun voeten in het water zitten ,en... t is de herberg waar je in de hitte zo naar verlangde. Je krijgt een bed toegewezen in een heerlijk koele ruimte “ la Sra. de Alicante aqui'” en je kunt eindelijk je schoenen uitdoen. Morgen dus nog een korte wandeling, maar 20 km, en dan woensdag Santiago binnen lopen. Het lijkt erop dat ik het ga halen. Dr. Erik, ik ben géén struikrovers tegengekomen, Elizabeth, als je dit leest, je tip om Aquarius te drinken heb ik opgevolgd, elke dag een blikje. Ik zie hier mensen met rare ontstekingen en andere ellende, en het verhaal gaat dat het allemaal met vochtinname te maken heeft. Het biertje naast de compu is lekker koud, tot de volgendce keer.

Palas de Rei, 31 mei , de verjaardag van mijn dochter.....

Zondagmiddag, lekker gewandeld, al gegeten, cordero al horno met een glaasje wijn. In Haarlem verzamelen zich nu mijn kinderen en kleinkinderen, en dat voelt raar. Hier is het warm, staat naast me keihard de TV aan met tennis (Nadal), en stippel ik de laatste route´s uit. Morgen nog een échte route, dan nog twee kortere. Maar iedereen begint al een beetje treurig te worden en aan het 'gewone' leven te denken. Hoe, en wanneer ga ik terug. Bus of trein. Hoe laat wil ik in Santiago aan komen om niet te lang in de rij te staan voor m´n stempeltje (hét bewijs dat je het volbracht hebt). k Heb een beetje pijn onder m´n rechter voet, maar dat is wel te doen. Jullie horen van mij.

30 mei Portomarin

Zo, eindelijk weer eens een internetcafé gevonden. Er is veel gebeurd, ik loop nu al dagen door de meest prachtige, ongeschonden omgeving, met mooi weer, wel heel warm, 30 gr. Dus heel vroeg aan de slag, vanochtend om 6.30. In Galicia ben ik dus, stromende beekjes, fluitende vogeltjes, veel groen, veel bloemen. Een paar dagen geleden waren er een paar hele zware tochten, eentje heette de Camino Duro, spreekt dus voor zichzelf. Meteen daarna weer een hele zware klim- en daaldag, dus zijn mijn kuiten langzamerhand kabels. Nog een gek avontuurtje, in een albergue vroeg een jonge duitser of ik kon helpen vertalen (alweer!!). Zijn vriendin was lastig gevallen door een spanjaard, ergens in het veld. Hij wilde aangifte doen. De Guardia stond erop dat ik meeging naar het bureau. Ik heb wel om een copie van de aangifte mét stempel gevraagd. Santiago komt erg dichtbij, nog 94 km. Het lijkt erop dat ik het ga halen, vermoedelijk woensdag daar!!!!! Tot gauw, liefs.

26 mei Cacabelos

Zo, dat was een tocht vandaag, we kwamen pas om ongeveer 16.30 uur aan. Boven de 33km. als ik de route door deze stad tel, want de herberg lag echt helemaal aan de andere kant. Vanochtend begon met een lekkere croissant, thee en verse sinaasappel om 7.00, in de herberg waar ik sliep. Daarna op stap, met m´n franse copine, en een vrouw uit Quebec, die we ook regelmatig tegenkomen. (Wat een taal trouwens). Dalen, dalen, dalen. Strakke kuiten. Daarna door een grote stad en weer de wijnvelden in. Deze albergue is op het terrein van de kerk, eromheen zijn een soort cabines voor 2 personen in een cirkel gebouwd. Elke albergue is weer totaal anders, je betaald tussen de 3/6 euro. Ze worden altijd door vrijwilligers gerund. Ze hebben me al een paar keer gevraagd of ik het ook een keer wil doen, misschien iets voor volgend jaar. De meeste mensen doen het een week of twee, je verdiend niet. Maar goed, dat is geen probleem, met dat pensioen van mij, waar Wouter zo hard voor gewerkt heeft. M´n franse vriendinnetje ziet ´t ook wel zitten, ze wil engels gaan leren, ´t Is ook wel wat voor Elly!Het gaat dus hard, we zitten nu rond de 190 km. Iedereen raakt een beetje opgewonden en telt in hoeveel dagen hij ER zal zijn. Besos.

25 mei, hoog in de bergen...

Bijna bij het Cruz de Ferro, een hele belangrijke plek, al eeuwenlang. Je moet daar een meegebrachte steen neerleggen. Symbolisch voor: de zwaarte van je af zetten. Ik heb er één van de Montgo, door Wouter losgehakt, enkele van het strand van Javea, toen Ab en Marilise er waren met de kindertjes. Vanochtend was het mistig, maar zó mooi, ik liep werkelijk door God´s tuintjes. Witte brem, willte erica, asphodelus, urenlang genieten. Leuk al jullie gezellige reacties. Aan de zwaarte van de rugzak ben ik al helemaal gewend. ´t Meeste werk is elke ochtend op de slaapzaal in het halfdonker er weer een beetje systeem brengen. Zakje met kleren, zakje met ondergoed en handdoek, zakje met boekjes.. Alles heeft z´n plaats, en daar moet je je consequent aan houden. Ik ga weer, ciao.

24 mei Santa Catalina

Tja, toen ik vanochtend om 8 uur onder m´n druipende cape door de modder glibberde (al een uur onderweg), dacht ik wel even aan al die mensen die nog lekker in bed van hun zondagochtend lagen te genieten, met een kopje thee en een boek of zo. Maar gelukkig klaarde het op, en droogden al mijn spullen al wandelend . Lichaamstemperatuur is een goede vervanger van de wasdroger. We kwamen door een prachtige stad, Astorga, met veel romeinse overblijfselen, een kathedraal, en een groot Gaudi-gebouw. Daarna weer de velden in, veel bloeiende brem onderweg, die erg mooi afstak tegen de dreigende grijze lucht in de verte. Nu dus in de hospederia, een redelijk nieuwe. Het gaat nu erg hard, toen ik begon stond er ruim zevenhonderd kilometer op de teller, nu is het nog ruim 200 totaan Santiago. Ik ga een beetje van de zondagmiddag genieten, lezen, douchen, en vanavond wat eten.