25 mei, hoog in de bergen...
Bijna bij het Cruz de Ferro, een hele belangrijke plek, al eeuwenlang. Je moet daar een meegebrachte steen neerleggen. Symbolisch voor: de zwaarte van je af zetten. Ik heb er één van de Montgo, door Wouter losgehakt, enkele van het strand van Javea, toen Ab en Marilise er waren met de kindertjes. Vanochtend was het mistig, maar zó mooi, ik liep werkelijk door God´s tuintjes. Witte brem, willte erica, asphodelus, urenlang genieten. Leuk al jullie gezellige reacties. Aan de zwaarte van de rugzak ben ik al helemaal gewend. ´t Meeste werk is elke ochtend op de slaapzaal in het halfdonker er weer een beetje systeem brengen. Zakje met kleren, zakje met ondergoed en handdoek, zakje met boekjes.. Alles heeft z´n plaats, en daar moet je je consequent aan houden. Ik ga weer, ciao.
Reacties
Reacties
We leven intens met je reis mee. Zelf zitten we nu in een zonnig cote dazur. Heel veel sterkte, inspiratie en plezier.
Liefs van Oda;
Lieve Inge, wat geweldig om steeds weer mee te genieten van je reisverhalen. Fantastisch dat je al 500km hebt afgelegd en al die symbolen die je tegenkomt onderweg, heel bijzonder van die steen.....
het is hier momenteel echt zomer, hopelijk blijft er nog wat over voor de echte zomer.
geniet van alles wat deze voettocht je brengt en ik heb diep respect voor je, en ik weet nog iemand.....
mucho amor y un gran beso
Het heeft iets kneuterigs om te vertellen dat ik net een glaasje rose heb gedronken in de avondzon want in Nederland is het echt nu een beetje zomer. En jij wandelt daar over de Verlichte akkers van De Weg der wegen. Maar we denken aan je en drinken dan nog maar een glaasje op het welslagen van je tocht der Tochten.
Dikke kus voor alle moeilijke momenten.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}