Over pelgrims en wespen ..
Eergisteren bij het schoonmaken van de dames-badruimte zag ik een groot beest, maar ja , ik had mijn bril niet op. Sloeg hem dood met de trekker. Gisteren zagen we opeens veel wespen. Stel je voor, een prachtige 11de-eeuwse hospitaalzaal met albasten ramen, meters boven ons, waar de wespen omheen zoemen. Als spanjaarden iets bestrijden gebeurt het grondig, toen wij lekker zaten te lunchen spoten ze er op los. Terug hier hing er en walm! Maar met ruim honderd pelgrims over de vloer kun je geen risico nemen. Vanochtend vlogen ze weer rond, dus zelfde verhaal. Vandaag is het weer stralend weer, terwijl het hier gisteravond wel de wintersport leek, je kon de overkant van de straat niet zien van de mist die weer over de berg golfde. Hier op de tafel staat een prachtige bos bloemen, malva, wilgenroosje, distel, alles in paars roze tinten. Leuk om even een weggetje in te lopen en wat te plukken, zoals ik vroeger altijd deed wanneer we kampeerden. Over kleuren gesproken, de italianen hier in de herberg zijn herkenbaar aan hun badjassen, roze, turquoise, groen, lila. Ze flaneren door de slaapzaal, moet je voorstellen dat je als pelgrim elk onsje weegt om geen te zware rugzak te hebben, en dat je dan een badjas meeneemt.
El tiempo corre..
Er zijn alweer een paar dagen voorbij, ik zit hier nu bijna een week, Gisteren was het beeldschoon weer, strakblauwe lucht. Dus besloten we na het schoonmaken en de koffie onze wandelschoenen aan te trekken, en een stuk camino richting St. Jean te lopen, dus tegen de stroom in. Een pad dat behoorlijk stijgt. Lopen met twee ervaren caminogangers is zeker geen 'slofje'. Heerlijk, goed de pas erin. Mooie bossen, met eik, beuk, bosbessen, bramen, bloeiende erica, eigenlijk een beetje zoals in Holland, maar dan erg geaccidenteerd, en met prachtige vergezichten over de pieken van de Pirineos. De eerste pelgrims kwamen ons al tegemoet lopen. Op de terugweg zagen we gieren vliegen. Aan het eind van de middag, toen de herberg vol was, kwamen er steeds meer mannen bij onze tafel vragen hoe laat de herberg dichtging, maar eigernlijk was de vraag, kunnen we de voetbalwedstrijd uitzien. Ja dus, want ook Gerard en ik wilden kijken. Er zijn hier in dit gehucht twee bars met een TV, dus wij liepen heen en weer om onze pelgrims in de gaten te houden, en kregen overal biertjes aan geboden. Na afloop vande wedstrijd moesten we die opgewonden groep zachtjes de donkere herberg in loodsen, waar al veel mensen lagen te slapen. Het bedje in, maar toen ik om twaalf uur net sliep, werd er weer eens op de deur gebonst, twee verdaasde jonge Koreanen die uit Frankrijk kwamen. Gelukkig kon ik in het donker nog een bedje voor ze vinden. Zondag Holanda ante Espana. Liefs, Inge.
De zon schijnt weer....
De mist, die overigens prachtig is, kan hier dagen hangen, terwijl we dan horen dat 5 km. verderop de zon schijnt, om maar niet te spreken over de temperaturen aan mijn Costa. Er begint al een redelijk ritme te ontstaan in m'n werk . Om zes uur op, pelgrims uitzwaaien, bedden verschonen, wasmachine's aan, ontbijten met z'n driëen, stofzuigen, schoonmaken, dan lekker in bad in een privékamer in het klooster ( met een sleutel allemaal geheimzinnige deuren door, trappen over en lange gangen door), krantje lezen, muziekje aan. Om 1 uur een menu eten in het restaurant aan de overkant met een lekker glaasje wij erbij.. Dan siesta, op m'n bedje met mooie muziek op de I-pod, wekker op 15.30, kopje thee zetten, de deur open, en dan begint 't weer. Gistermiddag hadden we met ons team in een half uur 100 vermoeide pelgrims hun bed gewezen, een recordje! Daarna hier alles regelen . Op dit moment, om 19.10, is er rust, mensen liggen te lezen, zitten buiten, doen hun wasje .Normaal moet de deur om 22.00 uur dicht zijnen het licht uit, maar eergisteren was er natuurlijk voetbal, dus mochten de fansin de 2 bars hier gaan kijken. Gerard en ik liepen heen en weer, en begeleidden ze zo zacht mogelijk naar binnen na afloop van de wedstrijd. Hopelijk is het morgen mooi weer, we willen een wandeling hier omhoog gaan maken, en dan wat later lunchen. Ciao.
meteen goed aan de slag...
.Gistermiddag toen ik aankwam, kreeg ik een korte uitleg van het werk hier. In deze prachtige oude herberg , het vroegere hospital, slapen en werken we in een grote hoge ruimte met de pelgrims, dagelijks meer dan honderd. Toen gisteravond na alle gebruikelijke vragen en werkjes, de lichten uit waren ( 10 uur) en het stil was, werd er op de deur geklopt, half twaalf.... Ik in m'n pyama er naartoe. De Bomberos (brandweer), met een verdwaald italiaans echtpaar, ze hadden in wanhoop 112 gebeld, de man bloedde aan z'n arm, of we nog een bed voor ze hadden. Dus Ria en ik verzorgden de wond, gaven ze wat te eten en te drinken, regelden bedjes naast onze keuken. Even later schalde de telefoon door de donkere herberg , 112 wilde weten of alles in orde was, en had een italiaans sprekend contactpersoon geregeld, die meneer wilde spreken. Vanochtend om 5.15 zag ik vanuit mijn slaapzak hoe iedereen weer begon te rommelen in het donker en de deur uitging. Om zes uur gaan hier de lichten aan en begint het weer; schoonmaken, lakens wassen, koffie drinken , dan even tijd voor jezelf. In het klooster aan de overkant is een prachtige badkamer, ik heb luisterrijk in bad gelegen, hoorde fluitende vogeltjes en spaanse stemmen. Om 1 uur eten we in het restaurant aan de overkant. En dan is bijna het klokje rond: om 4 uur gaat de deur open voor de nieuwe lading pelgrims... Overigens hebben we ook alweer de eerste pelgrim met''beestjes” uit een herberg in Frankrijk. Dus alle kleren in een plastic zak, wassen spuiten. Never a dull momenthere. De Pirineos zijn prachtig, Wouter en ik wilden hier nog een tijdje gaan wonen.Liefs.
hospitaleren in Roncesvalles
Hola, van de week, voordat ik naar de Pirineos vertrok vroeg Albert-jan of ik weer eens iets op de blog wilde schrijven. Ik twijfelde wat..maar nu zit ik 5 uur te wachten op het busstation van Pamplona om naar “boven” terijden, en lonkten de compu´s. De mailinglijst heb ik wat kleiner gemaakt, wat meer privé. Gisteravond at ik met Annie Rempt bij Elly, lekker op het terras in La Nucia. Ze brachten mij naar de bus in Benidorm en zwaaiden me uit. Om 5 UUR vanochtend kwam ik hier aan, en moest nog tot half zeven wachten voordat er iets open ging. Maar toen kwam de beloning: het camino-ontbijtje, een croissant, verse zumo de naranja en café con leche . Er zitten hier meer mensen te wachten met ingepakte fietsen, rugzakken. Ben benieuwd hoe het werk in deze herberg zal zijn, in het verslag van vorig jaar was het allemaal erg georganiseerd. en druk. Deze herberg wordt door hollanders beheerd, anders dan die van Sto. Domingo waar ik in april was. Ciao, tot boven in de bergen.
6 juni Madrid
En nu dus echt het laatste berichtje van mijn weblog. Ik ben dus niet alleen verslaafd geraakt aan de camino ( eerlijk gezegd betrap ik me op gedachten over een volgende keer), maar ook aan het schrijven van deze blog. Lopend langs een internetcafé in het drukke Madrid kreeg een niet te onderdrukken zin om een berichtje te schrijven. Het was heel goed om vanuit Santiago de trein te nemen, en niet het vliegtuig. Even wat rust in de trein om al die indrukken te verwerken. En toen dat heerlijke bad hier in het hotel gisteravond! Vandaag ging ik naar het Prado naar een prachtige tentoonstelling van Sorolla, meer dan 200 werken, waaronder het schilderij dat Wouter zo prachtig vond: zijn vrouw met hun pasgeboren kind. Sorolla heeft jaren vakantie gehouden in Javea, en daar vaak geschilderd. Weer zo´n puzzelstukje dat klopt. Morgenmiddag ga ik met de Talgo naar Valencia, en een kijken hoe mijn huis en tuin erbij liggen. Tot mails-bels of liever nog, ziens. Besos van een tevreden Santiago-gangster.
4 juni, Santiago
Nog even een berichtje vanuit het afkick-centrum voor Camino-verslaafden. Het was vanochtend heel raar wakker worden, laat, om 6.45, het raam stond open en ik realiseerde me dat ik echt in Santiago was. Ontbijten met een vriendin, en daarna naar de Kathedraal, een uur voor het begin van de mis zat ik al op de tweede rij. Wat een monumentaal gebouw. De mis was indrukwekkend, een non zong prachtig, het enorme orgel trilde boven mijn hoofd, en ik werd vernoemd als '”afkomstig uit Alicante vertrokken uit Roncesvalles“. Iedereen die aankomt en z'n certificaat haalt bij het bureau voor de Peregrinos wordt vermeld. ik had ook als Hollandse die uit R. vertrokken was geregistreerd kunnen worden, ik mocht kiezen. En toen het wonderschonen moment van het zwaaien van het wierookvat, hoog door de kerk. Daarna een hapje en een glaasje op een terrasje. Overal in de stad kwam je bekenden tegen, kortom één groot feest. Net heb ik bij het station m´n terugreis geboekt, morgen vertrek ik naar Madrid, en zondag reis ik door naar Valencia, waar lieve Rolandmij af komt halen. Het was een 'BUEN CAMINO'.