Amposta, por la noche

Net lekker een menuutje gegeten, conejo al ajilo. Zware benen, zware ogen... Maar wat was dat mooi die Ebro-Delta! Zachtgroene rijst in de watervlakten, waar de bergen zich in afspiegelden. t Lukt me weer niet om foto's op de blog te krijgen. ' t Domme blondje gaat nu slapen, morgen naar Tortosa . Deze keer geen chique overnachting in de Parador, zoals ik altijd met Wouter deed.

Weer een echt stuk camino : de Camino del Ebre

Een uur geleden kwamen Irma en ik hier aan in Mas Prades, een leuk hotelletje in de Delta. Van buiten lijkt het op mijn finca, wit gekalkt en met een leuk terras, alleen geen bogen. Er lag een rode gloed van de ondergaande zon over de rijstvelden, prachtig! We zitten nu allebei ijverig op onze padjes berichtjes te tikken. De Ebro- Delta, wat was ik hier vaak! Morgen de eerste etappe, we beginnen op de punt van de delta waar ooit een heerlijk visrestaurant stond, dat moest wijken voor t natuurgebied. Dan met de pont naar de overkant, bestemming Poblenou. Het is mooi hier!!

Nog een paar dagen

...en dat zit het er weer op. Mijn tong begint aardig dubbel te slaan:dit is eigenlijk een soort hoogwaardige talencursus, ik spreek nu al twee weken de hele dag 4 vreemde talen en ben blij als er eens een nederlander langs komt. Zoals Joost, de 18-jarige jongen die hier nu voor de derde dag is. Hij had bedwantsen opgelopen onderweg. dat begint dan bij ons met het uitpellen van zijn bagage, en van hem. Alles gaat in plastic zakken, wordtingespoten met 'fri fri' (desinfecterende spray),3 uur in de brandendezon , endande wasmachine in. De pelgrim krijgt nieuwe kleren , gaat onder de douche.... Zeer bewerkelijk. De laatste dagen hebben we nogal wat van die klantjes gehad. Juan en ik werken met z´n tweëen op het ogenblik, dus dat is behoorlijk aanpoten als er zo´n 135 mensen binnenkomen. Vrijdag reis ik naar Madrid, daarna door naar Amsterdam. Lekker een beetje bijkomen op de Keizersgracht. Ciao, hasta la proxima!

Leon, wat een prachtige stad

Een week is alweer voorbij. Er gebeurt hier veel en ik kom bijna niet aan schrijven toe. Vanochtend liep ik even over de markt, prachtige kazen, worsten, walnoten en vruchten. Goudreinetten! Die kosten in Amsterdam een vermogen. De stad was rustig en schoongespoten, het licht erg mooi. Ik heb aldoor erg mooi weer, koude ochtenden, en overdagredelijk hogetemperaturen. We waarschuwen de pelgrims dat ze goed moeten drinken, en regelmatig eten . Van de week kregen wevan Sor Ana Maria tehoren dat er in de herberg, 3 etappes verder, een pelgrim overleden is.Teveel kilometers, 40, en vocht tekort. Gisteren dronk ik even een glaasje bier in de Parador, waar ik ooit met Wouter was. Dat doet nog steeds pijn. Ik ga weer aan de slag, besos.

Niet alleen stromen van pelgrims ...

Maar ook stromen van indrukken. Dagelijks gesprekken in alle talen. Vanochtend tijdens het koffieschenken aan het ontbijt raakte ik aan de praat met een leuke, jonge vrouw uit Praag. Ze sprak vloeiend spaans, engels, en was ook in Holland geweest. Ze had als verpleegster voor Artsen zonder Grenzen in Colombia gewerkt. Toen ik haar hoorde vertelllen hoe boos ze als meisje was geweest, omdat ze alleen maar russisch mocht leren op school, en niet mocht reizen, realiseerde ik me weer eens hoe bevoorrecht wij zijn in Holland. Er mag zoveel, er kan zoveel. Het team is veranderd, 2 spanjaarden weg, 1 erbij. Maar dat is een harde werker, een grote, zware man uit Baskenland, die zingend z´n werk doet. Een goede compensatie voor onzefransman, een kleine, muizige man, die nìets snapt, en alles meerdere keren moet horen. Bijv. dat je echt 2 keer per dag met je sleutel de rollen WC papier in de mannen WC moet controleren. Ik doe dat niet zo graag, want toen ikdaar laatsteen middagom 6 uur binnenliep, botste ik tegen een naakte kerel aan ( en niet eens een lekkere)...Elke avond om 21.30 is er een pelgrimsmister afsluiting, waarbij de Zusters Benedictijnen aanwezig zijn, en zingen. Soms een beetje vals eerlijk gezegd, maar wel erg ontroerend. Ik als ongedoopte, deel tekstboekjes uit in alle talen, doe de deur van de Kerk open voordat ze komen, en sluit ook weer af. Zien jullie me staan? Bueno, vamos a trabajar. Ciao.

Daar ben ik weer...

Leon, nèt voorbij de helft van de Camino...Gisteren kwam ik hier aan, bij de zusters Benedictijnen. Sor Ana Maria is ons 'hoofd'. Een oude, iets vooroverlopende non, die van geen ophouden weet. Of je ziet haar in de pelgrimsdienst aanwijzingen geven wanneer we moeten opstaan, zingen, in haar zwarte outfit, òf je ziet haar ´s ochtends lopen sjouwen met vuilniszakken, sleutels, papieren, in haar witte outfit. Ik had een zakje vers geoogste amandelen uit eigen tuin voor haarmeegebracht, dat presentje kleurde zelfs een beetje haar onopgemaakte, zonvrije gezicht. We werken nu nog met z´n vieren, 2 ervaren spanjaarden, een fransman en ik. Maar de spanjaarden vertrekken en het is niet duidelijk of er nog iemand komt. In Roncesvalles was het hard schoonmaken, veel lopen door de lange gangen, maar ook uurtjes voor jezelf en lunchen in het restaurant. Hier staan we om 6 uur het ontbijt voor de pelgrims klaar te maken (gisteravond 93) enkoffie, theeen warme melk te schenken, en vanaf dan gààt het maar door:bedden rechttrekken, brood halen, om11 uur gaat de herberg open en komt er een constante stroom binnen. Wel zie je dan vanuit je ooghoeken hoe Sor AnaMaria de lunch vanuit de keuken van het klooster naar onze keuken rolt. Om beurten moeten we dan even wat gaan eten...De stad is beeldschoon, maar dat wist ik al. Met Wouter logeerde ik hier een keer in de Parador en bekeek de Kathedraal. Zo nu en dan ga ik even proberen te ontsnappen voor een cultuur-dip. Ciao ciao.

Pamplona, otra vez

Tja, ik dacht niet meer te schrijven, maar als je dan negen uur in Pamplona moet verblijven omdat je op de nachtbus moet wachten, dan trekt de compu toch weer...op de mooie oude brug die de entree vormt van deze prachtige stad, kwam ik allemaal pelgrims uit onze herberg tegen, erg leuk. Nu echt, agur.