Leon, nèt voorbij de helft van de Camino...Gisteren kwam ik hier aan, bij de zusters Benedictijnen. Sor Ana Maria is ons 'hoofd'. Een oude, iets vooroverlopende non, die van geen ophouden weet. Of je ziet haar in de pelgrimsdienst aanwijzingen geven wanneer we moeten opstaan, zingen, in haar zwarte outfit, òf je ziet haar ´s ochtends lopen sjouwen met vuilniszakken, sleutels, papieren, in haar witte outfit. Ik had een zakje vers geoogste amandelen uit eigen tuin voor haarmeegebracht, dat presentje kleurde zelfs een beetje haar onopgemaakte, zonvrije gezicht. We werken nu nog met z´n vieren, 2 ervaren spanjaarden, een fransman en ik. Maar de spanjaarden vertrekken en het is niet duidelijk of er nog iemand komt. In Roncesvalles was het hard schoonmaken, veel lopen door de lange gangen, maar ook uurtjes voor jezelf en lunchen in het restaurant. Hier staan we om 6 uur het ontbijt voor de pelgrims klaar te maken (gisteravond 93) enkoffie, theeen warme melk te schenken, en vanaf dan gààt het maar door:bedden rechttrekken, brood halen, om11 uur gaat de herberg open en komt er een constante stroom binnen. Wel zie je dan vanuit je ooghoeken hoe Sor AnaMaria de lunch vanuit de keuken van het klooster naar onze keuken rolt. Om beurten moeten we dan even wat gaan eten...De stad is beeldschoon, maar dat wist ik al. Met Wouter logeerde ik hier een keer in de Parador en bekeek de Kathedraal. Zo nu en dan ga ik even proberen te ontsnappen voor een cultuur-dip. Ciao ciao.