een nachtje in de oude herberg

Gisteravond was het zo druk, dat we de oude herberg ook open moesten doen. Hans en ik gingen er 's avonds omtegen achtennaartoe, met 50 pelgrims. De sfeer van die ruimte is toch wel erg speciaal, mystiek haast.Die grote middeleeuwse zaal waar ik weer in m'noude bedje naast de voordeur kroop, en 's nachts de pelgrims langs zag lopen onderweg naarde WC.Dat betekende vanochtend natuurlijk ook dubbel schoonmaakwerk.Het blijft hier regenen, dat betekent veel extra werk, er staan rijen voor de drogers in de kelder die wij bij toerbuurt bedienen. Nu heb ik een paar uurtjes vrij, en hebeen lekker kopje thee naast me staan. De dagen vliegen, vrijdagmiddag komt de nieuwe ploeg aan. Sorry als ik zo nu en dan een type-foutje maak. Liefs.

De Pirineos stralen weer

Prachtig weer buiten, de wasjes hangen te wapperen, de pelgrims liggen in het gras voor de herberg te praten . Even vanmiddag was er een probleem, een franse pelgrim kwam mij melden dat hij net een'punaise'op het bovenbed had doodgedrukt. Dat betekent groot alarm. De beestjes komen mee uit het veld, daarom mogen de schoenen niet mee naar boven, en de rugzakken niet op de bedden. Maar hoe erg is t, of is t een verdwaalde franse punaise?? De rugzak van hem en z'n buurvrouw moesten in een vuilniszak mee naar beneden, en onder protest in de wasmachine. Iedereen heeft t natuurlijk niet gedaan, maar wij kunnen ons geen uitbarsting veroorloven, dan moet de herberg dicht engedesinfecteerd. (Terwijl ik dit schrijf voel ik overal kriebel).Morgen pas weten we meer, of we het onder contrôle hebben gekregen.Ciao.

lluvia/rain/ de la pluie/pioggia/Regen/regen

Gisteren kwamen de wolken over de bergen rollen, letterlijk , zoals bij de Montgo achter mijn huis in Javea. Vannacht plenste het , en ook vanochtend gaat het maar door, alleen niet meer zo hard. Arme pelgrims, maar ook arme hospitaleros. Er zijn in de kelder 3 wasmachines (waarvan èèn het niet doet) , en 2 drogers. Maar met 159 pelgrimswaarvan er tientallen met hun wasjes en vochtige kleertjes komen, kun je je lol op. Ik zit dan op het bankje voor de draaiende machines hoopvol te wachten tot er weer èèn klaar is. Even moest ik denken aan m'n eerste wasmachine in 1968 in de Ambachtstraat in Utrecht , hoe ik daar voor ging zitten en genoot van het heen en weer draaien van de was.... We werken hard met ons team, 4 mannen en 2 vrouwen. Maar aan het eind van de dag drinken we een glaasje wijn, met een lekker kaasje, stukje ham of plakje fuet, en vertellen elkaar wat we meegemaakt hebben, èn lachen veel.

Roncesvalles, meteen goed aan de slag..

Vanochtend om 6 uurhaddenGerard en ik de dienst omde pelgrims 'uit te zwaaien'. Iedereen loopt en rommelt in de gang, heeft vragen en verhalen. Een wasje van gisteravondis nog niet droog, maar moet toch mee, dus moet ik meteen met de drogeraan de slag. Een duitse, jonge pelgrim vertelt dat hij , lopend door Frankrijk, soms op een begraafplaats overnacht heeft... Een keer had hij daarin een '´huisje' geslapen, waar 's morgens een oude vrouw binnenkwam, die zichnatuurlijk een ongeluk schrok. (Uit de dood opgestaan?) Als iedereen weg is (meer dan 150 pelgrims), gaan we met z'n zessen aan de slag. Deze hypermoderne , ruim opgezette herberg is een goede werkverschaffer. Vier van ons team hebben het vorig jaar ook gedaan, maar er zijn twee nieuwe mannen bij. Hans bekend later onder de koffie dat t de eerste keer in z'n leven is dat hij een WC/ badkamer schoonmaakt. Net hebben weweer lekker geluncht in La Posada, het is leuk om iedereen te kennen en met ´hola, que tal' begroet te worden. Nu even siesta tot 16.00 uur. Besos vanuit de Pirineos.

Pamplona, tien voor zeven ´s ochtends

Ben in de gekte terecht gekomen, toen de bus hier om 5.30 aankwam en ik door het raam al het afval en al de rood/wit geklede mensen zag, realiseerde ik me dat het San Fermin was...De dagen van de stieren in de straten, waar de wereld op af komt. Ik zit dus nu in het busstation, en ben een van de weinige niet dronkenmensen. Op weg naar Roncesvalles, ciao!!

Waldhorn in de kerk en in de herberg

De laatste gewone dag hier, morgen komen de nieuwe hospitaleros om ons af te lossen, zaterdag ga ik richting Pamplona om de nachtbus terug te nemen. Het is verbazingwekkend wat hier allemaal gebeurd, zoals Elly al eerder zei, ik maak hier in een week mee wat zij in de reisleiding in een heel jaar meemaakt. Gisteren gingen we de nieuwe herberg bekijken, wat een projekt! Een groot stuk van het klooster is verbouwd, 3.000.000 zou het gekost hebben. Een lift, compu-ruimtes, prachtige kamers voor ons. Een prestige projekt van Navarra, ze willen de mooiste herberg van de Camino hebben. Vanochtend toen we de herberg uitkwamen om koffie te gaan drinken, stond op de stoep een hollands echtpaar met een fietskar waarin hun dochtertje van 2 lag te slapen. Ze waren in maart vertrokken en nu op de terugweg uit Santiago. De kleine blonde kon al Sana.tiago.. zeggen. Ze gingen met ons mee naar het terras aan de overkant. Daarna gingen Ria en ik op ontdekkingstocht, omhoog, een hek door, waarna we tussen de koeien doorliepen, en na de top afdaalden door een veld met varens, waarbij ik een soort “Sound of Music” gevoelover me kreeg. De rest van de dag heb ik dat liedje lopen fluiten. Muziek was kennelijk het thema van deze dag: aan het eind van de dag kwam een zwitserse pelgrim binnen met z'n opvouwbare alphorn (gemaakt van carbon), en we kregen hem zover om er even op te blazen. Bovendien beloofde hij ons morgenochtend om zes uur hier het reveille te blazen. Later, zag ik hem in de mis, en nadat de meeste mensen de kerk uit waren na de pelgrimszegening, blies hij voor mij nog een stukje in die prachtige oude kerk. En daar was Wouter weer even.. Voor hem was de alpenhoorn een jeugdherinnering. Ooit waren we op een feest van Zwitsers in Benidorm, waar een concert met 2 alpenhoorns werd gegeven, en Wouter vroeg of hij er even op mocht blazen. Besos, tot in de volgende herberg, of op de volgende wandeling. Ik heb hier veel gehoord over de GR 10, door de Pirineos.