Daar leer je weer van...
Gisteravond zat er buiten een Italiaan keihard te telefoneren, hij hield z'n mobiel met één vinger tegen z'n oor, wond zich verschrikkelijk op, heel macho, heel Italiaans.
Hè bah, dacht ik. Later kwamen we met hem aan de praat. Hij had 10x de Camino gelopen, beschreef hoe je dan je verstand op oneindig hebt en je lijf overwint, en pas later daar verder mee komt. Hoe
je geestelijk pijn ervaart door wat er met mensen om je heen gebeurt, en je steeds weer een stapje terug moet doen om weer verder te komen. Nog veel meer. Leuke filosofische gesprekken, met iemand
die me in eerste instantie tegenstond...
Vandaag vééééél extra poetswerk gedaan, overmorgen gaan we weg en we willen het netjes achter laten voor de volgende ploeg.
Het is alweer kwart over vijf, de Prior komt zo weer met de fles Pacharan en de plastic bekertjes die hij door de hele herberg heen uitdeelt, om vermoeide pelgrims mee te lokken met z'n historische
Roncesvalles-tour... Time flies...
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}