7 mei , Puente la Reina
Net heb ik Elly op de bus gezet, nadat we lekker gegeten hebben. Het was weer een mooie, maar zware tocht. Rond 1/1.30 beginnen mijn voeten te branden, en probeer ik mijn lijf te isoleren, en in m´n geest te blijven. En dan later, oh wonder, is het weg. Veel zon, crème smeren. De aankomst: je stapelbedje, je schoenen en sokken uittrekken is elke dag weer een feest. Vanmiddag zaten we in de hoofstraat onder een parasol met een biertje, en het leek wel het kantoor van Roland: franse vriend schoof aan, 2 spaanse vrienden ( waarvan anderen dachten dat het onze mannen waren) schoven aan ( we hadden ze 2 dagen niet gezien). Canadese vriendin liep langs met een jonge lekkere duitser. Aaan alle kanten groetten we mensen. Nu terug naar de albergue, morgen ben ik dus ècht alleen. Maar ik ga het vol vertrouwen aan. ´t Is dus een beetje waarvoor ik hier ben, die helft, die altijd voor,en van Wouter was, weer een beetje invullling geven. Dag lieve allemaal waar ik zoveel van houd. Mooi, dat berichtje van Ana Lisa!!!!
Reacties
Reacties
We zijn net terug van de Costa Blanca. Ook veel gelopen maar dan over een golfbaan. Een heel ander verhaal dus. Lekker gegeten aan de haven van Javea en even het oude huis op de Cabo La Nao bekeken. We zijn niet naar Jusus Pobre geweest, dat bewaren we maar voor een andere keer. Stoer wat je aan het doen bent maar ga niet over je eigen grenzen heen. Je hebt al veel bereikt door te zijn wie je bent.
Nu gaat het dus gebeuren: lopen als individu, temidden van vele medereizigers, maar iedereen met zijn eigen doel.Ik vind het fascinerend dat zo'n oud fenomeen zo'n nieuwe invulling heeft weten te krijgen.Vroeger liepen de pelgrims, oneerbiedig gezegd, voor bonuspunten in het hiernamaals, en tegenwoordig meer voor in het heden. Maar aan de wortel ligt toch eenzelfde idee; jezelf een fysiek doel stellen, en daardoor lichaam en geest versterken en resetten. En net als in het beroemde Ithacagedicht: de reis is eigenlijk belangrijker dan het doel. Daarom heeft iedere afgelegde etappe zijn eigen waarde. Ik ken inmiddels een heel rijtje Santiagowandelaars, maar met geen één mocht ik meereizen... Hoever je ook komt, beleef elke stap als bijzonder! Liefs, Susien
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}