Als je kilometers langs de treinbaan sjokt, soms met harde tegenwind, dan weer in de blakerende zon, wil je er ook wel een keer een stukje ìn zitten. Gisteravond viel de beslissing, naar Tudela lopen zou 36 km zijn , en je moet je voeten niet verzoeken... Dus besloten we 's ochtends eerst te wandelen, en daarna een stuk de trein te pakken. Voor Hollanders klinkt dat heel simpel, maar hier is dat een heel gepuzzel . Gaat ie, wanneer gaat ie, kun je een kaartje krijgen? Als je de trein mist, gaat de volgende 3 uur later. Dus stapten we stevig door. Een mooie etappe weer, vanochtend was het klaprozendag, enorme velden om ons heen. Om 9 uur was t al behoorlijk warm. Half 12 kwamen we t stationnetje binnen. Zowaar, er zat iemand achter t loketje. Maar nee, we konden pas nà 12 uur een kaartje kopen. Is er hier een bar in de buurt ? Ja dáár. Op dat totaal verlaten stationnetje was een bartje, waar we even later bocadillos met heerlijke gebakken chorizo zaten te verorberen, en lekker koud bier dronken, met onze voeten op een stoel. Genietend, maar redelijk ongebruikelijk voor dat tijdstip van de dag. Ik had begrepen dat de trein om 12.40 zou gaan. Om iets over twaalven kwam t mannetje van het loket de bar binnenlopen om te zeggen dat we nú ons kaartje konden kopen. Ik liep rustig op m'n sokken naar t loket. Allebei betaalden we 1.75 € ( korting met onze Tarjeta Dorada, konden we die eindelijk ook eens gebruiken), toen hij opeens zei, de trein gaat over 5 minuten, aan de overkant. Hollen dus. We waren de enigen die opstapten. Kort daarna stapten we uit in Tudela. Het is wonderlijk om te zien hoe snel je zo'n stuk overbrugt waar je anders uren op had lopen zwoegen. Zometeen een toeristisch rondje door de oude binnenstad, er is hier veel te zien.