ofwel...wat een dag. Vandaag kregen we 202 pelgrims binnen, met al hun vragen en verhalen. Bijvoorbeeld een analfabete portugees met ontbrekende tanden, die alleen maar een stempeltje kwam halen, en nu buiten op een matrasje ligt te slapen. Ik moest zijn formuliertje voor de pelgrimspas invullen, waarvoor ik een paar natte, tandeloze kussen kreeg. Hij had al een borrel op, en liep enigszins zwalkend weg. Even later stond hij voor de kerk te bedelen. Wij krijgen van het klooster dagelijkseen overvloed aan etenswaren, als we bijv. om fruit vragen dan krijgen we drie kilo perziken, 2 kilo abrikozen, kiwi's , een kist sinaasappels. Dus dachten we, laten we hem een zakje met wat eten geven: resten brood, kaas, wat spek (om hem te versterken), de oude fles cola waar de kracht uit is ( dan raakt hij wat minder bezopen), fruit, yoghurt en magdalenas. Dusplukte Hans hem weg bij de kerk , en kreeg ik weer een paar natte kussen toen ik hem het zakje met etenswaren overhandigde. Om iets voor tienen (de herberg sluit om 22.00) , zat ik voor de herberg te praten met een hele jonge mexicaan, die genoot van het licht, 'is het hier altijd zo lang licht? ', en die mij vroeg waar Holland nou eigenlijk lag, ten opzichte van Spanje. Ik kon hem vertelllen dat mijn moeder in Chihuahua/Mexico geboren is. Ik zou uren door kunnen gaan met deze indrukken, het is van een enorme rijkdom. Maar ik ga slapen, morgen gezond en weer vroegop.