De laatste gewone dag hier, morgen komen de nieuwe hospitaleros om ons af te lossen, zaterdag ga ik richting Pamplona om de nachtbus terug te nemen. Het is verbazingwekkend wat hier allemaal gebeurd, zoals Elly al eerder zei, ik maak hier in een week mee wat zij in de reisleiding in een heel jaar meemaakt. Gisteren gingen we de nieuwe herberg bekijken, wat een projekt! Een groot stuk van het klooster is verbouwd, 3.000.000 zou het gekost hebben. Een lift, compu-ruimtes, prachtige kamers voor ons. Een prestige projekt van Navarra, ze willen de mooiste herberg van de Camino hebben. Vanochtend toen we de herberg uitkwamen om koffie te gaan drinken, stond op de stoep een hollands echtpaar met een fietskar waarin hun dochtertje van 2 lag te slapen. Ze waren in maart vertrokken en nu op de terugweg uit Santiago. De kleine blonde kon al Sana.tiago.. zeggen. Ze gingen met ons mee naar het terras aan de overkant. Daarna gingen Ria en ik op ontdekkingstocht, omhoog, een hek door, waarna we tussen de koeien doorliepen, en na de top afdaalden door een veld met varens, waarbij ik een soort “Sound of Music” gevoelover me kreeg. De rest van de dag heb ik dat liedje lopen fluiten. Muziek was kennelijk het thema van deze dag: aan het eind van de dag kwam een zwitserse pelgrim binnen met z'n opvouwbare alphorn (gemaakt van carbon), en we kregen hem zover om er even op te blazen. Bovendien beloofde hij ons morgenochtend om zes uur hier het reveille te blazen. Later, zag ik hem in de mis, en nadat de meeste mensen de kerk uit waren na de pelgrimszegening, blies hij voor mij nog een stukje in die prachtige oude kerk. En daar was Wouter weer even.. Voor hem was de alpenhoorn een jeugdherinnering. Ooit waren we op een feest van Zwitsers in Benidorm, waar een concert met 2 alpenhoorns werd gegeven, en Wouter vroeg of hij er even op mocht blazen. Besos, tot in de volgende herberg, of op de volgende wandeling. Ik heb hier veel gehoord over de GR 10, door de Pirineos.