De wondere wereld van de Camino
Vanochtend rond zes uur, toen ik de verlichting van alle verdiepingen had aangedaan en de deur naar buiten open gezet, liep ik nog even naarboven om de kas te halen. Buenos dias, bonjour, Buenos dias, bonjour. Koreanen en Fransen passeerden mij afwisselend. Later zaten de Koreanen in de keuken de draden van hun Mie uit hun zelf meegenomen pannetjes te trekken, tja, daar heb je ook grote koffers voor nodig, dacht ik opeens. Gisteren kwam er een groep van 18 Koreanen, en rolden hun felgekleurde koffertjes de trap op. Verbaasd nagekeken door de “echte pelgrims”. Vanochtend kwam er een bus en gingen de koffertjes er weer in... ze hadden de zware etappe uit St.Jean over de Pirineos wel gelopen, maar reden nu door naar SarrĂa, 100 km. vòòr Santiago, om daar verder te lopen. Het is een interessante discussie de laatste jaren. Wat is een èchte pelgrim, moet die altijd zijn eigen zware rugzak dragen? Het Monasterio laat steeds meer reserveringen toe, maar ze hebben t geld ook wel hard nodig om dit fenomeen in stand te houden. Een lange dag zit er bijna weer een op, de ramen staan open, de vogeltjes fluiten en de Pirineos zijn onbedaarlijk groen. Vanochtend na de koffie keken we naar de Romeria hier, Roncesvalles was overvol. We zijn onze tweede week ingegaan.
Reacties
Reacties
Inge, een warm herkenbaar verhaal met een knoop in mijn maag. Ik mis het gedoe en misschien zelfs de rolkoffers.
Jullie 2e week. Geniet ervan !
Love !
Ja dat zijn de echte creditkaartpelgrims die welzelfvoorzienend zijn. Verder gaat hetgeen met jullie? Petje eb afvoer jullie ik zou HET niet meerkosten. Nog een paar tv dagen! Groetjes kaan GĂ©rard. Tot horens.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}