Grappig, in t laatste verhaal van 2015 in Roncesvalles eindig ik met poncho's en Txirimiri, en dit jaar begin ik ermee. Deze hele dag bestond eruit. Echt de Pirineos, die enorme pakken van laaghangende bewolking en mist, en die hele fijne regen.Toen ik gisteren uit Pamplona naar boven reed was t zonnig en warm, in Burguete dronk ik nog een kopje koffie op een terrasje, en 5km verder, in Roncesvalles, zat t helemaal dicht. Thuiskomen in Roncesvalles, alhoewel er veel veranderd is, en er veel mensen waar ik jaren mee werkte verdwenen zijn, Juan Carlos, de Prior, waar we altijd Pacharan mee dronken, is nu Bisschop, Patxi die alles hier organiseerde is overleden, en Pilar is uit t restaurant La Posada weggetrokken. Veranderingen dus. Wat ook erg veranderd is, merkten Gerard en ik toen we vanochtend om 6 uur onze eerste dienst draaiden.Meestal doen we het licht aan, neem ik een kopje thee voor ons mee naar beneden, en staan we rustig iedereen die bepakt en bezakt vertrekt, een "buen Camino" te wensen. Maar er is opeens een enorme toename van de pelgrims die helemaal niet meer hun rugzak zelf willen dragen. Nee, geld in een envelopje, en de rugzak wordt verstuurd naar de volgende herberg. Vanmiddag was er zelfs een Koreaan, die zijn rugzak vanuit de vorige herberg, hoog in de Pirineos, naar ons had laten versturen ...en... hier aangekomen bedacht dat hij zijn poncho en andere schoenen zo miste. Of ik maar even een taxi kon regelen, zodat hij op en neer kon gaan om zijn spullen te halen. Hij kon echt niet tot morgen wachten. De pelgrim anno 2016. Natuurlijk verandert de Camino steeds. Ook ik gebruik mijn IPad, creditcard en digitale camera, zonnebrand met factor, Acquarius met toegevoegde vitaminen en mineralen.. Ook ik ben een hele andere pelgrim dan de middeleeuwse, die op stap ging voor t geloof, boetedoening, of, voor gratis brood en wijn.....