Daar ben ik dan weer, al voor de zesde keer in Roncesvalles. Vrijdagmiddag meteen aan de slag, en inmiddels is t al zondag. En nu pas vind ik even een momentje om op de blog te schrijven. Heerlijk dus, dat doel in t leven, dat je nuttig te maken, en niet alleen maar bezig te zijn met dingen voor jezelf, boekje, filmpje, afspraakje. Een heel ander ritme dus dan thuis in Xàbia. Net stond ik met een stuk zwarte chocolade in mijn mond onder de douche, terwijl mijn katholieke vriendjes naar de 12 uur mis gingen om een hostietje te halen en mij beloofden om voor mij te bidden. Er is alweer van alles gebeurd. Gisterochtend een verdrietig Engels meisje dat haar IPod kwijt was, en zeker wist dat ze hem op haar bed had gelegd en hij dus gestolen zou zijn. . Vanochtend kwam er opeens een IPod uit een kussenhoesje rollen.. Twee jonge Duitsers stonden gisteravond gezellig met Gerard en mij te praten, de ene had net eindexamen gedaan, en vertelde dat hij op de "Jakobsweg " zijn verjaardag vierde. Dus liepen Gerard en ik vanochtend om 7 uur zingend naar bed 272 , waar hij klaar stond om te vertrekken. En ook dus al binnen 3 dagen een "bedwantsen-alarm". Een Engels meisje met verdachte beten. Alles wassen, ontsmetten, uitzoeken hoe t nieuwe stoom-desinfecteerapparaat werk om haar bed en dat van haar vriendin te onder behandeling te nemen.

Zo eten in La Posada, waar Pilar, de eigenaresse ons altijd stralend ontvangt, comida, lekker wijntje, en dan weer aan de slag. We hebben een leuke, enthousiaste en positieve ploeg dit jaar.