Het is hier weer één continue stroom van mensen en indrukken, die vandaag om 7 uur begon
en door zal gaan tot na tienen. Toen Gerard en ik op de eerste verdieping de bedden controleerden, vonden we op bed 167 een berg spullen: slaapzak, Tshirt, pillen, flesjes, een horloge. De inhoud van een halve rugzak. We hoopten nog dat de eigenares zou opduiken, maar nee. Vertrokken.. Er blijft wel vaker iets liggen, maar zoveel spullen op één bed!
De administratie liet zien dat t van een veertigjarige Pamela uit Canada was, maar we hebben niets meer van haar gehoord.
Op zondag is het in Roncesvalles altijd extra druk, naast al die pelgrims die over de bergen heen uit Frankrijk komen, zijn er veel Spaanse dagjesmensen, die ook even in de herberg naar binnen gluren.
De leukste gast van vandaag is een Duitser, die hier met twee ezeltjes aankwam, beladen met hun eigen hooi. Ik ben zeker 3 kwartier met deze pelgrims bezig geweest. Een plekje in de wei voor ze vinden bij de oude herberg en water voor ze halen. De eigenaar vertelde dat hij dagelijks 3 uur met de verzorging bezig is, en dat de etappe van vandaag over de Pyreneeen eigenlijk te lang was, daarom hadden ze onderweg 2 uur liggen slapen.
Gisterochtend was er een andere bewerkelijke pelgrim, een Frans meisje, met knalrose geverfd haar, dat als laatste wegging. Ze had enorme paniekaanvallen, hartkloppingen,en ik heb zeker 3 kwartier op haar in zitten praten om haar te motiveren om verder te gaan. Het had ook geen zin om haar naar de dokter in Burguete te verwijzen. Daar zouden ze haar hooguit wat heftige pillen gegeven hebben, àls ze haar überhaupt begrepen hadden. Uiteindelijk heb ik haar uit staan zwaaien,en hoop er maar het beste van..