Eufore momenten...
Er zijn van die momenten in dit werk, die onvergetelijk zijn. Vandaag was er weer zo een. Thea, mede Hospitalera , zei mij dat er een Duitse pelgrim was, die op orgelles zat, en zo graag op t orgel in de kerk zou willen spelen. Meteen herinnerde ik me t moment, 2 jaar geleden, dat een opera-zangeres uit Brussel iets dergelijks vroeg. Ik had toen onze priester Valentin kunnen overhalen, zij had een prachtig Ave Maria in de kerk gezongen. Gelukkig kwam Valentin om 18.15 naar de herberg voor de rondleiding, en kon ik hem er op aanspreken. Dus togen pelgrim Siegbert en ik om 19.00 naar de kerk, waar de priesters, 93-jarige Don Jesus en Prior Bibiano al zaten, en hij achter het orgel plaats mocht nemen,en een kwartier de tijd kreeg. “ Meine Hände zitterten” zei hij, toen we de kerk uit liepen. Het was de eerste keer dat hij in een kerk speelde. Hoe kan ik je bedanken... Doe maar een bijdrage in de Donativo, was mijn antwoord, want ik had geen tijd voor een drankje. Er kwam net een flinke lading nieuwe pelgrims de herberg binnenlopen. En eigenlijk was mijn beloning al dat t wéér gelukt was. 2 Uur later deden Thea en ik onze ronde over de zaal, om te kijken of alles rustig was, voordat de lichten uitgingen. Halverwege de rij op de eerste verdieping hoorde we onbedaarlijk gesnurk. . Hé, oude Chinees, zei Thea, draai je eens op je zij.. Gelukkig hoorde en verstond hij haar niet.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}