De grilligheid van de Pirineos..
Koud is t hier, echt koud, gisteren sneeuwde het zelfs, wat ik nog niet eerder meemaakte tijdens mijn Hospitalera-werk, en gelukkig ook niet tijdens mijn eigen Camino toen ik hier in mei 2009 vertrok. Vandaag kwam ik weer even langs t bovenbed in de Overloop waar ik toen sliep. Ik ben dus weer helemaal binnengetreden in de wondere wereld van de pelgrim. Aan de ene kant die overweldigende hoeveelheid mensen en indrukken die er dagelijks over je heenrollen, problemen die je op moet lossen, je arme benen die je van ‘s ochtends zes tot ‘s avonds tien moeten dragen Aan de andere kant die verstilling en historie die er hier hangt. Je werkt hard in de wasserij om iedereen zijn wasje terug te geven, de machines draaien, de Koreanen om je heen staan te kwetteren, maar in de muur is een opening waar een beekje ruist, dat daar al eeuwen zijn weg kiest, en waar vroeger de monniken al hun kleren in wasten. Of je loopt nadat je wat pelgrims naar hun bed hebt gebracht even de crypte in, en geniet van de tijdloosheid daar. Hard werken is t, het wordt elk jaar meer. Er is geen tijd meer om, zoals in de eerste jaren, even een paar uurtjes te gaan wandelen. Maar goed, daar kom ik ook niet voor.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}