De Pirineos op z'n best.
De ramen staan open, ik kijk tegen een groene helling aan terwijl ik een glaasje wijn drink en een lekker stuk jamon serrano oprol. Onder het raam hoor ik italiaans, engels en frans praten. Van de
week zijn er drie picknicktafels met banken neergezet , waar gretig gebruik van gemaakt wordt.
Vorig jaar hadden we veel kou en regen, maar dit keer is t weer heel stabiel. Wel warm om te wandelen, de pelgrims komen soms met dikke handen en opgezette armen binnen. Drinken drinken drinken,
regelmaat is ons enige advies. Als je als pelgrim niet goed voor je lijf zorgt, wordt je onmiddellijk afgestraft.
Eergisteren in de oude herberg hadden we een Amerikaan, een gezonde veertiger, die nerveus rond liep. Even later kwam hij, om half negen 's avonds, met z'n rugzak naar buiten. Wat ga je doen, vroeg
ik.
De camino lopen, ik ben zo nerveus, en kan toch niet slapen. Gelukkig kon ik hem overhalen om te blijven. We hebben een tijdje zitten praten voor de herberg.
Hier in de Pyreneen, die door iedereen onderschat worden, na een lange reis in t donker gaan lopen, je eerste dag op de Camino, terwijl je in t bos geen pijl kunt onderscheiden...
De volgende ochtend had hij lekker geslapen, ging opgewekt op weg, en liet ons tevreden achter.
Bijna zondag alweer, nog maar een paar dagen...
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}