De overloop, tegenwoordig de winterherberg.
Vorig jaar, toen onze energieke Prior Juan Carlos er nog was, was het zelden mogelijk om in dat gedeelte van t Klooster mensen te laten slapen. Regelmatig gebruikte hij het voor familie en bekenden. Die ruimte heeft al vele functies gehad, oficina/stempel en Inschrijftafel, fietsenhok. Zelf heb ik er in 2009 geslapen en mijn eerste stempel ontvangen. Van de winter is er verbouwd, er is een 2e slaapzaaltje gekomen, en een klein recreatie-ruimte gemaakt met zelfs een magnetron erin. Over het algemeen ligt die ruimte er verlaten bij. Maar soms zijn er van die pelgrims, die je hierboven niet kunt laten slapen. Dus 2 dagen achter elkaar was de overloop DE oplossing. Zondag kwam een Italiaans stel mèt een hondje, ze hadden gereserveerd per internet, betaald, maar niet gelezen dat je geen hond mee mag nemen. Dus, naar de overloop. Gisteren waren de pelgrims die daar sliepen erg bijzonder: een heel jong stel met een baby van een paar maanden. Ze kwamen wat dekens halen, die we eigenlijk niet uit willen delen, vanwege de kans op bedwantsen. Maar in dit geval...Vanochtend, de Pirineos straalden, en wij zaten aan t ontbijt en toen de voordeurbel ging. Ik liep naar beneden om open te doen, daar stonden ze: man, vrouw en kind in een doek, met de opgevouwen dekens in hun handen. Het lijken net Josef, Maria en t kindje Jesus, schoot er door mij heen.
Reacties
Reacties
In elk geval een ervaring met een bijbels randje. Iets anders dan de poncho per taxi!
Ha die Inge! never a dull moment op de camino! alleen wel jammer dat de prior er niet meer is....snik!
fijn dat je zulk mooi weer hebt, nog een goeie tijd gewenst daar
Dag Inge,
Wat een mooi verhaal en wat genieten wij van dit werk samen. Fijn om
Samen met jou hier te zijn en zelfs de slaapkamer te delen.
Tot straks.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}